|
Heel wat moois
Het blijkt dat ik vorig jaar erg veel cd's heb aangeschaft. Hoewel ik natuurlijk ook weer
de nodige schijfjes heb gekocht die in het verleden zijn verschenen, zal ik mij in mijn
terugblik beperken tot de cd's die in 1997 zijn verschenen. En daar zat heel wat moois
tussen...
- You got me
Jaibi
Dave Godin's deep soul treasures taken from the vaults..., Vol. 1, Kent, 1997
- That's all
Al Garris
'Black' rock 'n' roll, Vol. 1, 1997
- Bowling Green
the Kossoy Sisters with Erik Darling
Bowling Green, Tradition, 1997
- Chan chan
Buena Vista Social Club
Buena Vista Social Club, World Circuit, 1997
- Taneytown
Steve Earle
El corazón, Warner Bros, 1997
- Adios hermanos
Paul Simon
Songs from The Capeman, Warner Bros, 1997
- Million miles
Bob Dylan
Time out of mind, Columbia, 1997
- Blueboy
John Fogerty
Blue Moon Swamp, Warner Bros, 1997
- Dat had ik nooit gedaan
the Clungels
Biet-Het Vol. 1; 29 Lost Dutch-Belgian Beat R&B-Psych Killers,
Distortions Records, 1997
- Be here now
Oasis
Be here now, Sony, 1997
- Make up your mind
the Heptones
Lee 'Scratch' Perry, Arkology, Island, 1997
Ook aangeschaft
- Computerhead
van Radiohead (niet
slecht, maar ik begrijp absoluut niet waarom deze Pink Floyd-adepten
met drie lp's in de lp top-100 aller tijden van het toonaangevende muziekblad Q staan).
- 16 Horsepower: Low
estate. Weinig toegankelijke plaat die je heel veel moet draaien wil je er vat op
krijgen.
- Veel in 1997 verschenen verzamelaars: Old friends (Simon & Garfunkel); Themeology;
the Best of John Barry;
The story of Them:
the Decca anthology; Anyway the wind blows; the Anthology (J.J. Cale); The single
collection (the Hollies)
en The Alan
Lomax Sampler.
Concerten
In tegenstelling tot 1996 was 1997 voor mij een zeer mager concertjaar:
- The Temptations
(Amsterdam, Paradiso, 16 januari)
- Jools Holland
(Utrecht, Vredenburg, 16 februari)
- The Holmes Brothers
(Amstedam, Paradiso, 5 maart
- Toots & the Maytals
(Amsterdam, Melkweg, 4 mei)
- Boudewijn de Groot
(Stadsschouwburg, Utrecht, 24 mei)
Films
Ik heb het allemaal niet zo bijgehouden, in 1997. Alleen Lost higway
van mijn favoriete regisseur David Lynch
was zeer indrukwekkend. Zelden werkelijkheid en nachtmerries zo in elkaar over zien gaan.
En wat een duistere, beklemmende sfeer... |
|
